Wat zal de badmeester zeggen?

Of LA2 echt ten einde is, weet ik natuurlijk nog niet, dat zal pas blijken als ik een reactie terug heb op mijn selfassessment.

Maar alles is ingeleverd en dat is een enorm fijn gevoel. Ik heb echt een enorme eindsprint ingezet deze laatste dagen om niet al te veel vertraging op te lopen en ook weer op een frisse manier te kunnen beginnen met LA5.

Eindsprintjes trekken is iets wat ik wel vaker doe, ze vallen me altijd zwaar, maar geven me aan de andere kant ook heel veel voldoening. De druk van de eindsprint doet ook wel iets met mij, het bekende cliché: ik presteer echt goed onder druk. Maar of ik beter presteer...ik weet het niet zeker.
(dat is namelijk niet wetenschappelijk onderzocht ☺)

Zwemmen, zo noemden ze de manier van leren bij dit LA. Ik houd wel van zwemmen en ik kan het ook goed: prima condities om tot flow te komen. Dat gebeurde ook wel, maar de aanloop daar naar toe was soms lang. Een bepaalde mate van zekerheid vind ik wel fijn of het nou om zwemmen (mij zul je niet ver de zee op zien zwemmen) of studeren gaat. En dat merkte ik ook bij dit LA. Het zelf op zoek moeten naar hoe ik de curriculumanalyse zou vormgeven en inrichten vond ik in het begin best lastig. Ik stoeide met het feit dat onze school op sommige punten nog uit twee scholen bestaat. En met het feit dat we bezig zijn met een nieuwe visie en koers, maar na een tijdje en wat aanwijzingen van de docent begon het een soort van puzzel te worden, waarvan de puzzelstukjes nog op de goede plek gelegd moesten worden en toen werd het leuk! Het is heel interessant om je school zo in beeld te brengen. Het vraagt om meer en ik twijfel er niet aan dat dat er gaat komen. En dan bedoel ik het werken aan de zwakke punten en het in beeld blijven houden van het curriculum.
Het is fijn als mijn collega's zeggen dat zij het beeld dat ik met curriculum analyse schets herkennen en dat het hen ook helpt een overzicht te krijgen. Het geeft me simpelweg een gevoel van voldoening. De prezi maken dat was ook zeker een flowmoment. Heerlijk om te doen. Te genieten van de ideetjes die steeds omhoog borrelen. Nog vind ik dat de prezi beter kan, beknopter...maar voor nu kan ik ook gewoon tevreden zijn met en genieten van het resultaat.

Ben je na de curriculum analyse net weer op de kant gekrabbeld. Duwen ze je gewoon weer terug, terug het diepe in en deze keer met de doelbepaling, het trapmodel en het herontwerp.
Ook hier kwamen pas in een later stadium de flowmomenten. Misschien is dat ook wel logisch, want eerst moest ik me wel verdiepen in de theorie om voldoende kennis te hebben om los te gaan. En theorie is er voldoende. Als je het een ook weer aan het ander verbindt, houdt de stroom te lezen artikelen en boeken niet op. Maar gelukkig had ik daar tijdens LA1 al een leermoment in gehad: focussen en afbakenen. Met name tijdens deze fase van LA2 kreeg ik het extra druk op mijn werk, waardoor ik dat heel vaak voorrang heb gegeven op mijn studie en dat leverde heel wat frustraties op, ook al was het een bewuste keuze. Juist in zo'n creatief proces als het herontwerpen, is tijd om 'te spelen', het divergente denken, erg gewenst en dat had ik niet echt. Als ik terug kijk op alle ideeën die ik tijdens mijn pitch nog had van wat ik eigenlijk allemaal nog in mijn herontwerp wilde stoppen....dan is het maar goed, dat de feedback daarbij was te kiezen. Gaf een hele hoop rust en nieuwe focus.
Wat heb ik nu geleerd in deze LA:
Sowieso heb ik weer heel heel kennis op gedaan. Het interessantste vond ik de theorie over zelfsturing en over taxonomiën. Het minst interessant vond ik de scrummy, wellicht omdat een scrummy eigenlijk heel goed is voor mij, plannen zou ik echt wel wat beter mogen doen. Maar al uit de vrees dat me dat toch niet gaat lukken, doe ik het maar gewoon liever helemaal niet.
Het analyseren van allerlei informatie en gegevens van mijn school en deze aan te vullen, totdat
mijn beeld compleet genoeg is.
Het ordenen van al die gegevens tot een logisch geheel. Het kritisch denken over en focussen op wat van belang is in zo'n analyse.
Het kritisch denken over de verschillende fases in een leerproces bij het trapmodel.
Met allerlei aspecten rekening te houden, bij het maken van een ontwerp van je onderwijs.
Feedback geven, daar steeds meer durf in tonen en niet denken: misschien is het wel stom als ik dit als feedback geef.
Ja, het was zeker een erg leerzaam LA. Wat ik wel jammer vind is dat ik nog maar weinig in mijn team heb kunnen delen. Ik heb wel input van ze gehad, maar toch had ik al graag wat meer van het herontwerp met ze gedeeld. Die tijd komt nog wel en ik als ik zie op welke andere manieren ik als student MLI op school bij verschillende zaken wordt betrokken, zie ik mijn rol groeien en zie ik mijzelf in die rol groeien.

En na deze eindsprint....is het afwachten. Hang ik daar aan de badrand, uit te puffen, te wachten op wat de badmeester gaat zeggen: mag ik onder de douche en aankleden of moet ik nog een rondje?